ACE 2013 5 april

ACE 2013 5 april is mijn eerste “echte” dag.
Gisteren was mijn optreden beperkt tot een presentie tijdens de officiële opening en tribunevulling bij de “grandprix”. Vandaag mag ik twee wedstrijdonderdelen scheidsrechteren. De dag begint voor mij met het klaarzetten van een jumping.
Ik heb de beschikking gekregen over o.a. drie tunnels voor het ontwerpen van mijn parkoersen. Wie mij een beetje kent op dit gebied, weet dat ik dit type toestel graag gebruik. Dus in mijn jumping worden ze alle drie neergelegd. En terwijl de volgnummer bordjes na het plaatsen van de toestellen één voor één op hun plek gezet worden, hoor ik van de reacties van de deelnemers vanaf de tribune naast de ring steeds weer een reactie. Ik schat in dat dit een positieve is. Uiteindelijk mogen zij iedere tunnel twee maal laten nemen door hun honden. Het blijkt een leuk parkoers om te keuren. Voor mij is dit altijd een beetje spannend, omdat dankzij al die deelnemende AHC-ers ik het niet zo makkelijk kan testen, zonder ze onder mijn pet te laten kijken. Ook voor hen horen de parkoersen iedere keer een onbekende uitdaging te zijn. Het merendeel van de deelnemers weet (met of zonder strafscores) er hier in Girona wel op rond te komen zonder diskwalificaties.
Maar direct daarna begint de grote deceptie van de dag. Net bij de laatste lopers van deze ronde blijken er van, vooral Nederlandse en Engels auto’s er banden zijn lek gestoken. Over dit verschrikkelijke incident kan op facebook meer info van betrokkenen gevonden worden. De Spaanse organisatoren hebben hun uiterste best gedaan om alles zo goed als mogelijk te compenseren, tot aan het regelen van de schade en inzetten van extra bewaking op het parkeerterrein. Toch blijft er een vieze smaak achter en iedereen vraagt zich zich af: wie en waarom?
En alsof de bandjes het ergste zouden kunnen zijn, blijkt van één van de deelnemers een (niet deelnemende) hond de afgelopen nacht te zijn overleden. Ik registreer de mededeling hiervan aan het begin van “mijn” jumping niet, maar wordt er achteraf alsnog over geïnformeerd. Net als alle anderen deel ik in het verdriet hierover.
Vanwege alle consternatie wordt de wedstrijd stilgelegd, zodat de getroffen auto eigenaren, geholpen door de organisatie van het toernooi en de lokale politie, de schade kunnen afhandelen. Daarna wordt onder leiding van de Australische Kathy Slot een pittig vast parkoers gelopen.
Aan het einde van de dag, mag ik mijn snooker ontwerp laten neerzetten. Het is weer gebaseerd op mijn voorliefde voor de tunnels, die de Spaanse organisatie zo ruim hartig ter beschikking heeft gesteld. Om het maximum aantal van 7 punten op één combinatie te kunnen scoren, zijn er drie achter-één-volgend vereist (en dus niet volgens de kortste route). De maximum score van 3X7 +2+3+4+5+6+7 heeft niemand bereikt. Het was mijn doel om dit ook niet zo-maar te laten scoren. Er moest echt gekozen worden voor een optimale score. Achteraf lijkt mij dit hier goed uitpakt te hebben.
Ik heb tijdens de prijsuitreikingen ook medailles mogen omhangen aan oranje deelnemers. Waar mogelijk heb ik me in de ceremonie opgedrongen en persoonlijk kunnen zoenen en een aai over de bol kunnen uitdelen. (Ook hier verwijs ik weer graag naar de facebook groep supporters ACE 2013.)
Door alles wat er vandaag is gebeurd wordt de dag laat afgesloten en gaat iedereen vermoeid op zoek naar eten en bed. De “officials” van het toernooi willen eigenlijk gezamenlijk ergens aan tafel en één en ander bespreken, maar iedereen is moe en wil de dag vlug afronden. We kiezen in kleinere groepen verschillende gelegenheden , waarna Steve, Kathy, Aurelia en ik in “ons” Costabella aan tafel gaan. Het deel van het Oranje-team dat er nog zit, heeft het erg gezellig en hoopt –by-the-way- haar suggesties voor een beter verloop van het toernooi (en niet alleen voor zichzelf) aan ons door te geven. Daar zijn deze momenten heel geschikt voor.
Ik heb morgen slechts een team-estafette op het programma. Dat is het laatste onderdeel die dag. Goed uitgerust en na een relaxt ontbijt zie ik de deelnemers dan wel weer.
(foto’s en parkoersen volgen zodra ik wakker genoeg ben en internet genoeg heb.)