Wisconsin

USA 2015 10 09 ~ 14

Na drie nachtjes in Chicago was het alweer tijd om te verplaatsen. Daarvoor hebben we een schattig SUV-tje opgepikt bij de verhuur, die comfortabel in het centrum van de “windy city” een filiaal heeft. Bij de full-size exemplaren die we in 2010 en 2011 rondgereden hebben, lijkt deze Jeep patriot wat bescheiden. Maar al bij de eerste paar miles north bound bevalt hij best wel. Op de teller staan bij onze eerste instap zo weinig miles op de teller dat ons blijkbaar de eer gegund wordt om dit wagentje te ontgroenen. Wat ook helpt is dat het Jeepje mooi blauw is afgeleverd, waardoor die bij Aurelia in de garage al een eerste voorkeur kreeg.
Met een goed gevoel over de start van onze reis aan deze kant van de grote plas sturen we de patriot de stad uit met de bedoeling de kustlijn van het Michiganmeer te volgen. Dat lukt dus slechts voor zover wij de ons bekende boulevard konden volgen. Al snel grijpt de, formeel sinds Schiphol bij ons in eigendom zijnde, TT-navigator in. (Sorry Rob wil je hem nog terug?) Dat meer zien we voorlopig niet terug. Omdat iemand ons vandaag redelijk vroeg in de middag verwacht, geven we R’s-TT opdracht dat meer te laten voor wat het is en een kortere route te gaan volgen.
De buitenwijken van noord Chicago gaan over in ruimere suburbs met dito woningen en hier en daar zijn er al wat Halloween decoraties rond de huizen te zien. Nog niets waarvoor we de moeite nemen om een fotostop voor in te lassen. (De leukste tot nu toe zag ik van een facebook-Cynosporter: een foto van een huis waar een spin in web lag, ter grootte van dat huis!)
We combineren deze trip weer met familie bezoek en gaan daar voor langs bij onze tante in Amerika. Omdat zij wat op leeftijd raakt, splitsen we dat bezoek in twee delen. Daar tussen in maken we een kleine omweg door de staat waar zij woont; Wisconsin.
Tijdens het eerste bezoek aan tante laat zij ons 2 locaties zien die zij als pensionada belangrijk vindt. We bezoeken het enorme St Luke’s ziekenhuis waar zij als vrijwilliger de gasten informeert. Daar maakt de Healing Garden, een bijzondere binnen- en ruime daktuin, veel indruk op ons. De filosofie dat een goede leefomgeving bijdraagt aan het herstel van de patiënten wordt daar fraai vorm gegeven. Het ziekenhuis noemt zichzelf dan ook een “healthcentre”.
Tussendoor kijken we rond in “the domes”, drie grote koepels waarin verschillende botanische aspecten in thema’s worden belicht.
En dan gaan we naar een kerkelijk complex waarin tijdens de diensten plaats is voor 3000 personen. We zien en horen hoe een band het optreden voor de volgende dienst voorbereid. Dat klinkt heel wat lekkerder dan dat orgel dat ik me van mijn jongere zondagen herinner.
Met een flink aantal welgemeende adviezen op zak nemen we voor een paar dagen afscheid van tante. We rijden verder haar home-state in.
Het Michiganmeer dat we bij Chicago kwijt geraakt waren, vinden we bij Green Bay terug. Van daaraf steekt een schiereiland noordwaarts het water in. We overnachten in Sturgeon Bay om op maandag het schiereiland verder te verkennen. Bij het ontbijt schuiven we aan bij een gezellig Amerikaans echtpaar dat het afgelopen weekeinde daar afsloot. Behalve het advies om vooral van de prachtige omgeving te genieten, gaven ze ook de gouden tip om ons diner mee in te vullen. Voordat we die dagafsluiter meemaken bezoeken we het noordelijke deel van het schiereiland Door County. De gehoopte uitbundige herfstkleuren van de Indian Summer blijken daar nog niet voor ons klaar gelegd te zijn. Het is wel een gezellig en lokaal toeristisch gebied met mooie plaatsjes langs de oevers van de baai. In een boerenmarkt mogen we allerlei varianten van hun producten proeven. Waarvan een kloeke fles “Island orchard oak aged apple cider” onze uiteindelijke voorkeur krijgt. Het sportieve moment van de dag wordt een fietstochtje door Peninsula State Park. We scheuren nog even met de patriot naar het eindpunt van Door county , om daar rechtsomkeert te maken richting diner.
De lokale specialiteit is namelijk een heuse “fish boil”. Dat blijkt haute cuisine waarvoor in een grote ketel met water op een openvuur respectievelijk aardappels (1/2 uur), zoete uien (20 minuten) en witvis vers uit het meer (10 minuten) met een flinke schep zout worden gekookt. Onder aankondiging van het luiden van een bel wordt het vuur het vuur tot slot met een blikje brandstof tot ontploffing gebracht. In die manshoge vlammenzee kookt de heleboel natuurlijk over. En dat is juist de bedoeling, want daarmee verdwijnt ook de bij het koken van de vis vrijgekomen olie en andere ongerechtigheden in één klap uit de ketel. Enkele tellen later staat er een verrassend aangenaam visgerecht voor ons klaar.
Oh ja, voor de liefhebbers: ik nuttigde bij de fish boil een heerlijk “Wisco Disco” biertje en tijdens het inkloppen van dit deel van ons verslagje staat er een “Totally Naked” naast me. (Aurelia staat erop mee te delen dat dit niet op haar slaat.)
Voor de terugweg naar tante nemen we zo min mogelijk de snelweg en bekijken onderweg weer een ander deel van deze staat. We zien dat die haar (zelfgekozen) bijnaam “America’s dairyland” alle eer aan doet. Als we geen rundvee rond de farms zien lopen, groeit er we iets waarmee dat in de wintermaanden gevoerd kan worden.
Het tweede bezoek aan tante wordt ingevuld met een bezoek aan het “Shepperds”-instituut. Hier heeft tante een rondleiding voor ons geregeld om te laten zien hoe deze instelling haar werk doet, ter vergelijking met de instelling waar een familielid van ons in Nederland gewoond heeft. Ook hier blijkt alles weer een maatje groter dan thuis. Voor de rondleiding wordt voor tante zelfs een golfkarretje ingezet, zodat ook zij het hele complex een keer van voor tot achter te zien krijgt.
Vanavond nemen we met nog één heathy meal bij haar thuis afscheid van tante en doen we de groeten van jullie aan Harvey de huiskat.
Ik hoop dat het binnenkort lukt om dit verslag op de site te krijgen, want drie eerdere pogingen zijn jammerlijk mislukt. Ik heb inmiddels mijn oude trouwe laptop gereset want blijkbaar zijn er wat bitjes omgevallen, waardoor die niet meer met de waarbenjij.nu servers wilden communiceren.