Daintree forrest

Tropische regenwoud
In plaats van naar Cairns -primair door ons gekozen op basis van de zelf opgelegde kilometerbeperking in het camper gedeelte van deze trip- rijden we nu dus toch verder noordwaarts naar Port Douglas en het nationaal park Daintree forrest, iets noordelijker daarvan.
Ruim voordat we het reisdoel van deze dag bereikt hebben, zijn we al blij met die keuze. Tevreden stellen we vast dat het landschap onderweg alleen maar steeds mooier wordt. De rundvee landerijen maken plaats voor suikerriet velden met de daarbij horende smalspoor treinbaantjes. En als we verder gaan, worden die weer steeds meer onderbroken door het weelderige groen van de tropische bossen.
De temperatuur die dus ook steeds meer tropisch wordt, compenseren we graag met de airco van de camper. Die had vannacht ook al over uren gedraaid omdat -dan vooral voor Aurelia- de combo temperatuur & luchtvochtigheid niet zo lekker is. We kiezen dus vanaf nu zeker voor overnachtingsplekken met “power” waarmee de airco ons bed kan koelen. Dat ik van die tropische omstandigheden qua slaaprust minder last had, wordt gecompenseerd door de bijbehorende muskieten e.d. die mij veel lekkerder vinden dan het stuk uit Holland naast mij.
Onze lunch vanmiddag bevat zowel krokodil als kangoeroe. We strijken neer in Port Douglas bij de locale “Aussie Pie” kampioen, Mocka’s. De inhoud van de hartige taartjes wordt subtiel in het bladerdeeg weergegeven. Beide varianten zijn best lekker, maar de kangoeroe wint het nu van de krokodil.

Mobiel netwerk
De verkopers op Sidney AirPort van de prepaid telefoonkaart voor Australië garandeerden een optimale dekking om hier zo goed mogelijk mobiel te kunnen communiceren. Op een paar plaatsen kon dat soms niet zo zijn, maar langs de oostkust hoort alles prima te werken. Dat blikt vandaag niet zo te zijn. Nadat we het aanbod om van de camping-WiFi gebruik te maken hebben afgeslagen en het kantoor daarna gesloten wordt, blijkt onze provider nul dekking te bieden. Behalve het niet kunnen vernieuwen van deze reisverslagen, blijken we onze volgende etappe stop ook niet on-line te kunnen boeken. Uiteindelijk kunnen we vanuit Port Douglas weer mobiel-telefonisch informeren of er plek voor ons is op de volgende bestemming.

Nederlanders
We hebben een redelijk eenvoudig plekje in Daintree uitgekozen. (Natuurlijk wel geëlektrificeerd om de airco te laten blazen.) En als ik het terrein verken hoor ik (weer) mijn moedertaal door andere bezoekers spreken. Het zijn aardige mensen die, nog langer dan wij, hier hun vakantie vieren. Maar ondertussen vraag ik me af: "Met die paar mensen in de Lage Landen, die nu bijna allemaal gewoon thuis zijn, hoe kan het, dat je ook aan de andere kant van de aardbol vrijwel elke dag je eigen taaltje hoort spreken?"

Regenwoud
Omdat we er nu toch zijn boeken we, via de bekabelde telefoonlijn van de campingbeheerder, twee excursies die het tropische regenwoud en haar locale bijzonderheden aan ons mogen ontvouwen.
De eerste is de krokodiltour, op een bootje door Cookerscreek, een kreek die uitmond op de oceaan. Die levert ons heel veel info op over de levenswijze van de daar prominent poserende mangrove bossen. Maar de uitleg over de levensstijl van de gevreesde reptielen wordt niet erg ondersteund door hun zichtbare aanwezigheid. Twee ondermaatse vertegenwoordigers nemen de honneurs waar. Met hun formaat kunnen hooguit een paar teenslippertjes (waarop vrijwel iedereen hier -inclusief wij zelf rondom ons mobiele huisje- flipflopt) worden bekleed.
De andere loopt uit op een persoonlijke rondwandeling van ons tweeën met de gids door een boomgaard die wordt “terug gegeven” aan het oerwoud en door het echte oerbos er direct omheen. Het verhaal is boeiend, maar eigenlijk hopen we de zeldzame Kasouarie vogel te gaan zien. Helaas is ook dit wildlife, tijdens ons bezoek, met andere belangrijkere zaken bezig.

Ijsjes
Tijdens ons bezoek aan Daintree Forrest geven we gehoor aan de tips van mede reizigers om hier van de locale ijsjes te genieten. We vinden er twee verschillende. Die van de de boomgaard heeft onze voorkeur, maar de andere biedt ook Durian-fruit-ijs aan. De smaak van Durian-fruit wordt wel als ‘“love it or hate it” omschreven. Het ijsje ervan valt voor mij onder “love it”.

En door
We moeten er nu rekening mee gaan houden dat de camper straks ingeleverd wordt en plannen een nieuwe route richting afleverplaats en datum. Als we weer contact met het mobiele netwerk via onze Sim-kaart vinden, vullen we de details in tussen hier en Cairns.