Aangekomen in Girona voor het Agility Championship

Vandaag zijn we gearriveerd in Girona, Spanje. Komend weekeinde vindt hier het 1e Europese kampioenschap behendigheid plaats, onder de vlag van het IFCS. Als Nederlandse scheidsrechter mag ik een deel van het programma voor de deelnemers keuren. Hiervoor heb ik als voorbereiding een aantal parkoersen ontworpen en aan de hoofdscheidsrechter (en sinds 1-1-2013 ook IFCS-chairman), de Australiër Steve Drinkwater, gemaild. Hij heeft ze “approoved” en nu maar hopen dat de deelnemers ze kunnen waarderen.
De deelnemers komen voor dit toernooi uit Spanje (natuurlijk), België, Engeland, Italië, Nederland, Oostenrijk, Rusland en de USA (als extra deelnemers van buiten ons continent). Blijkbaar moet een dergelijk toernooi eerst wat bekendheid krijgen, want het aantal deelnemers had wat mij betreft wel wat groter mogen zijn. Ook vanuit de Federatie Hondsport Nederland is helaas slechts een beperkte bijdrage voor de Nederlandse deelnemers beschikbaar gekomen. Gelukkig zijn is er toch nog een leuk team geformeerd. Op facebook kan je je aansluiten bij de groep ”Supporters Ace 2013 Nederland”.
Bijna als gewoonlijk maken Aurelia en ik er weer een leuke vakantietrip van. De heenreis hebben we relaxed opgedeeld in drie etappes, zodat we per dag niet te lang in de auto hoefden te zitten. Dat is ook voor onze honden Djingels en Toyah wel zo prettig, want die hebben we gezellig meegenomen. Zo zien zij ook nog eens iets van Europa en leren hopelijk van hun collegae hoe ze wat hoger op de ladder van de hondensport kunnen klimmen. Dat probeer ik zelf al rondkijkend op de verschillende toernooien natuurlijk ook wel, maar wat extra hulp daarbij heb ik blijkbaar wel nodig.
Omdat de routeplanner ons via midden Frankrijk liet rijden, wist ik een etappe-halte in Millau te prikken. Het viaduct van de snelweg daar, had mijn aandacht getrokken tijdens een uitzending van Discovery (of zo iets). Ik vind het een erg mooie brug en hij is spectaculair hoog. De hoogste van de 7 pylonen is met 343m, hoger dan de Eiffeltoren. Gisteren ‘s middags en vanochtend hebben we de tijd genomen dit te bekijken. Dat bekijken bleek uiteindelijk leuker dan het berijden ervan, want die 2,46 km die het viaduct lang is, is met een gangetje van tegen de 100 per uur binnen geen tijd gepasseerd. Uit het filmpje dat we tijdens dit ritje hebben gemaakt blijkt dit niet helemaal te kloppen, alsof we een steriele animatie ervan gemaakt hebben. (Hopelijk kunnen we het filmpje toevoegen, dat heb ik nog nooit geprobeerd.)
Tot dan toe bleef die poolwind die we vanuit Nederland in de rug hadden ons achtervolgen. De thermometer in de auto is niet boven de 8 graden gekomen. Pas nadat we na de oversteek gemaakt hadden, kregen we zijwind vanuit het westen. En voor iedereen die nog opzoek is naar de lente: ga eens kijken bij de Pyreneeën: Bloesem!
Het inchecken is gelukt. Nu zijn we nog de enige Nederlanders in hotel Costabella. Dat wordt morgen anders, want we delen dit hotel met het Oranje team. We hebben alvast even rondgekeken in Girona ende wandelroute naar de wedstrijd locatie uitgeprobeerd. De route van het hotel naar Palau de Fires is hooguit een half uurtje lopen, dus dat is prettig voor de Dutch-hondjes en aanhang.
Ons etentje in het hotel op Spaanse tijd (na achten beginnen we pas) en met idem service (heeft de ober les gehad van Manuel uit Fawlty Towers?) is best goed bevallen. Het heeft wellicht geholpen dat de lokale bubbels uit de supermarkt als aperitief op onze kamer ook niet tegen vielen.