We zijn in de United States of America.
Door: WimBekendam
Blijf op de hoogte en volg Wim
09 Oktober 2010 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Dat heeft dus wel een flinke dag gekost. Een halve flinke dag in rijen staan en de andere helft in het vliegtuig.
Uitgerekend op het moment dat onze nationale trots haar gehele luchtvloot tegelijkertijd de lucht in stuurt, stappen wij erbij om met haar partner Delta Airlines te vertrekken. Dan helpen alle zelf-service incheck machines ook niet echt. Volgende rij bij de bagage drop-off. Aansluiten bij de douane balie. Moet je je nog haasten ook om voor het boarden op tijd door de beveiliging te komen. Dat waren de eerste drie uur van de reis. Staat het vliegtuig nog gewoon aan de slurf.
Redelijk op tijd vertrekken we, om eerst bijna bij ons huis langs te rijden op weg naar de Polderbaan aan de andere kant van de Haarlemmermeer. In 7 uur worden we naar de overkant gebracht. Die tijd heb ik nuttig besteed om de USDAA agility-rules nog eens goed te bestuderen. Ik heb nog wel wat vraagjes, maar die bespreek ik in Kentucky wel met wat Amerikaanse collegae die deze regels, als het goed is, al wat vaker gezien hebben.
De landing op Newark Airport was niet de zachtste die ik in mijn beperkte vluchtervaring mee gemaakt heb. Voor een aantal passagiers toch voldoende goed uitgevoerd om aan hen een klein applausje te ontlokken.
Voor de toegangscontrole om de V.S. in te mogen was een serieuze wachtrij georganiseerd die zich zigzaggend door de hal voort kroop. Na een goed uurtje kregen we de benodigde stempels in onze, verder nog maagdelijke, paspoorten. Dankzij deze queue waren onze koffers al vrolijk rondjes op de band aan het draaien toen we ons weer met ze konden verenigen.
Met een treintje zijn we zonder wachtrij naar de autoverhuur gebracht, super!
Voor de balie stonden maar drie anderen, dus dat mocht geen naam hebben, dachten we. Bleken de auto’s om één of andere reden niet op tijd terug te zijn gebracht. Vriendelijk werd ons gevraagd een minuut of tien geduld te hebben. Uiteindelijk werd ons na een uurtje gevraagd of we in plaats van de gewone full-size die we gereserveerd hadden, de Ford Explorer die er nog wel stond mee wilden nemen. Vooruit dan maar. Samen in dat bakbeest geklommen en even zitten puzzelen hoe je zo’n automaat ook al weer in beweging krijgt. Dat valt ook niet mee als je eerst de extra rem stevig aangetrapt hebt en het hendeltje om die weer los te maken niet weet te vinden.
Door een paar keer de verkeerde afslag te nemen, zagen we wat alternatieve stukjes rond het vliegveld. Maar nu zijn we ingetrokken in een royale hotel kamer aan de overkant van de ringweg rond het vliegveld. Het is hier nu half negen, dus wij gaan vanavond “vroeg” onder de wol.
Morgen gaan we op weg naar Louisville. Daar nemen we twee dagen de tijd voor.
Nog even een verzoekje: Als je een reactie plaatst op dit reisverslag, vermeld dan ook je achternaam. We zitten nu een beetje te gokken welke Yvonne of Joyce het zou kunnen zijn.
Uitgerekend op het moment dat onze nationale trots haar gehele luchtvloot tegelijkertijd de lucht in stuurt, stappen wij erbij om met haar partner Delta Airlines te vertrekken. Dan helpen alle zelf-service incheck machines ook niet echt. Volgende rij bij de bagage drop-off. Aansluiten bij de douane balie. Moet je je nog haasten ook om voor het boarden op tijd door de beveiliging te komen. Dat waren de eerste drie uur van de reis. Staat het vliegtuig nog gewoon aan de slurf.
Redelijk op tijd vertrekken we, om eerst bijna bij ons huis langs te rijden op weg naar de Polderbaan aan de andere kant van de Haarlemmermeer. In 7 uur worden we naar de overkant gebracht. Die tijd heb ik nuttig besteed om de USDAA agility-rules nog eens goed te bestuderen. Ik heb nog wel wat vraagjes, maar die bespreek ik in Kentucky wel met wat Amerikaanse collegae die deze regels, als het goed is, al wat vaker gezien hebben.
De landing op Newark Airport was niet de zachtste die ik in mijn beperkte vluchtervaring mee gemaakt heb. Voor een aantal passagiers toch voldoende goed uitgevoerd om aan hen een klein applausje te ontlokken.
Voor de toegangscontrole om de V.S. in te mogen was een serieuze wachtrij georganiseerd die zich zigzaggend door de hal voort kroop. Na een goed uurtje kregen we de benodigde stempels in onze, verder nog maagdelijke, paspoorten. Dankzij deze queue waren onze koffers al vrolijk rondjes op de band aan het draaien toen we ons weer met ze konden verenigen.
Met een treintje zijn we zonder wachtrij naar de autoverhuur gebracht, super!
Voor de balie stonden maar drie anderen, dus dat mocht geen naam hebben, dachten we. Bleken de auto’s om één of andere reden niet op tijd terug te zijn gebracht. Vriendelijk werd ons gevraagd een minuut of tien geduld te hebben. Uiteindelijk werd ons na een uurtje gevraagd of we in plaats van de gewone full-size die we gereserveerd hadden, de Ford Explorer die er nog wel stond mee wilden nemen. Vooruit dan maar. Samen in dat bakbeest geklommen en even zitten puzzelen hoe je zo’n automaat ook al weer in beweging krijgt. Dat valt ook niet mee als je eerst de extra rem stevig aangetrapt hebt en het hendeltje om die weer los te maken niet weet te vinden.
Door een paar keer de verkeerde afslag te nemen, zagen we wat alternatieve stukjes rond het vliegveld. Maar nu zijn we ingetrokken in een royale hotel kamer aan de overkant van de ringweg rond het vliegveld. Het is hier nu half negen, dus wij gaan vanavond “vroeg” onder de wol.
Morgen gaan we op weg naar Louisville. Daar nemen we twee dagen de tijd voor.
Nog even een verzoekje: Als je een reactie plaatst op dit reisverslag, vermeld dan ook je achternaam. We zitten nu een beetje te gokken welke Yvonne of Joyce het zou kunnen zijn.
-
10 Oktober 2010 - 05:21
Caroline Van Kints:
Heel leuk verslag en wens jullie veel plezier en oh's en ah's in amerika. Blijf jullie volgen.
Groetjes caroline -
10 Oktober 2010 - 08:30
Robin En Esther :
Hé familie, zo jullie zijn veilig en wel 'de grote plas' over! Mooi! Het is echt leuk om te lezen! Hebben jullie zelf een PC mee of schijven jullie in de hotels? Nou, lieverds, héél véél plezier, rij voorzichtig en geniet ervan! Wij zullen jullie volgen en genieten dan gewoon een beetje mee!
Liefs, Ro, Es, Roy, Ralph en Manouk (jullie weten wel) Schoonenboom ...ha,ha! -
10 Oktober 2010 - 10:45
Sylvia & Jan:
Hoi Wim en Aurelia,
Leuk om jullie blogs te volgen.
Met Toyah gaat het overigens prima, gisteren in Leek wilde ze ook wel meedoen met de wedstrijd.
Nogmaals veel plezier en probeer een beetje om je heen te kijken...
Sylvia en Jan
(en Semmy, Tess, Jinta, Dana en Toyah) -
10 Oktober 2010 - 11:43
Gert (Siekmans):
Welcome in America !!
En een applaus voor een landing....ik doe het niet...piloten doen mijns inziens gewoon hun werk !!
Cheers
-
10 Oktober 2010 - 17:55
Cassandra:
Fijn dat jullie goed zijn aangekomen in de VS. Leuk om de verschillende reacties te lezen. Laurens en Charlotte zijn benieuwd of er ook nog een reactie van Djingles komt. Veel ontdekkingsplezier! Groeten van Michiel, Cassandra, Laurens en Charlotte. -
10 Oktober 2010 - 18:54
Yolanda:
Hoi Wim en Aurelia,
Leuk om jullie verslag te lezen. Wij zijn benieuwd hoe jullie het rijden in de USA gaan ervaren. Gerold en ik vonden het rijden in USA echt heerlijk.
Groetjes,
Yolanda -
10 Oktober 2010 - 19:04
Cindy Van Tienderen:
Lieve Wim en Aurelia,
Wat een reis he, en dit is nog maar het begin!
Met Djingles gaat het super. Hij moest de eerste dagen erg wennen (waarom mag ik in dit huis nou niet in de keuken liggen?), maar het is vooral Fuzzy die moet wennen: ze slooft zich enorm uit om indruk op hem te maken. Gelukkig blijft Djingles onverstoorbaar en heeft hij helemaal zijn plek gevonden, hij trekt vooral naar Keesjan toe. Hebben we even een gelijkstand thuis: 2 mannen en 2 vrouwen ;-). Vandaag heerlijk met ze naar het strand geweest, nazomer zonnetje en 20 graden. Hij heeft dus al heerlijk gezwommen en achter zijn tennisbal aan gerend.
Heel veel liefs van ons uit Alphen!
Keesjan, Cindy, Djingles en Fuzzy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
