chicago

USA 2015 10 06 ~ 09 Chicago

Onze 3e USA Cynosports vakantie is op 6 oktober begonnen.
Stap één is het maken van de oversteek. Die is redelijk voorspoedig verlopen. Alle formaliteiten hebben we op Schiphol vlot afgehandeld nadat taxi “Rob” ons daar had afgezet. Ondanks een iets te rustige start van de vliegreis, vanwege onze defecte cateringtruck die drie kwartier lang pal achter het vliegtuig bleef staan, misten we de aansluitende vlucht in Philadelphia niet. Ondanks de medewerking van de “Immigration-authorities” en check-in faciliteiten, die voor ons via het perron van de lokale spoorwegen leidden (Do not get in the train that will take you into town!”), zaten we op tijd klaar voor het boarden van de vlucht naar Chicago; stap twee van de reis.
Bij het laatste stuk naar het hotel zat er een ons minder bekende taxi chauffeur achter het stuur. Op verzoek van zijn eerst gescoorde passagier deelden we een rit downtown. Ik twijfel niet aan zijn rij-capaciteiten, maar door zijn hoge gemiddelde snelheid tijdens de spits aldaar wilde ik hem niet te veel afleiden met interessante vragen over de omgeving die onderweg voorbij kwam.
In het hotel kregen we een lekker ruime kamer waar we de eerste drie overnachtingen maken. We hebben het tijdsverschil iets beter verwerkt dan de vorige keren. Want we slapen op dag twee uit tot bijna lunchtijd, in Nederland. In Chicago kan je gelukkig al vanaf zes uur ontbijten in de koffietent naast het hotel. Er hebben waarschijnlijk meer toeristen uit Europa hier overnacht.
Vanuit onze kamer met een snippertje “lake-view”, aan het einde van de straat, komt de zon mooi op en kleurt de lucht via verschillende tinten rood en blauw tot een heerlijke bijna zomerse dag.
De luie zit uren van dag één worden goed gemaakt met een fikse wandeling. Het eerste doel was “Millenium Park”. Dat heeft onze verwachtingen enorm overtroffen. Het park blijkt in het begin van deze nieuwe eeuw te zijn aangelegd boven op een bestaand trein-rangeerterrein. Bij de ingang staan fotopanelen die o.a. de oude situatie laten zien.
Cloudgate is een enorm spiegelend object, met de terechte bijnaam “De Boon”. Hierin wordt de omgeving, inclusief jezelf, op fascinerende wijze opgenomen. Het is ook erg leuk om te zien hoe anderen op deze ervaring reageren. Waarschijnlijk staan wij ook in een aantal compromitterende poses in de fotoalbums van collegae toeristen.
Het openlucht theater “Jay Pritzker pavilion” is voor ons een architectonisch hoogstandje. Terwijl we hier door en omheen lopen maken onze camera’s overuren om dit thuis uit te kunnen leggen.
Het volgende doel was Buckingham fountain. Voor mij iets speciaals omdat het de “Al Bundee – fontein” is in de intro van die tv-serie. Helaas is de fontein juist nu voor groot onderhoud leeg en ziet het erg niet helemaal uit om er in de juiste pose voor te gaan staan.
We lopen lekker verder en kijken relaxed rond tot we bij de boottaxi terug zijn. We waren toch al van plan de architectuur-rondvaart te gaan maken en mogen daarom gratis mee terug naar de Navy-pier (weer vlak bij ons hotel).
Navy-pier viert volgend jaar een jubileum en wordt daarom nu flink opgeknapt. Dit bezoek hadden we daarom nu wel kunnen missen, maar het heeft onze wachttijd tot de rondvaart gevuld.
Die rondvaart is weer wel een echte aanrader. In 75 minuten hoor je allerlei in- en-outs van de wolkenkrabbers langs de rivieren die door Chicago stromen. (De stroomrichting van die rivier blijkt zelfs te zijn omgekeerd om het afvalwater van de stad niet in de drinkwater voorraad in het meer te laten belanden!) ’s Avonds blijkt de waarschuwing van onze gids aan boord terecht: allebei hebben we last van de stijve nekjes door het omhoog kijken.
Nacht twee slapen we al weer wat beter in het Amerikaanse ritme. Het ontbijt volgt nog wel wat vroeg. We doen rustig aan, want vanavond willen we een jazz-club bezoeken die ons aangeraden is. Een lekker drankje gekozen op de 96e verdieping van de Hancock sky-lounge met fantastisch uitzicht over de stad. En de 2e helft van de middag hebben we van het weer genoten op het dakterras van ons hotel, slechts 22 bouwlagen van de begane grond.
De live muziek maakte veel van de kwaliteit van het eten goed vanavond. Ik besef me vanaf nu des te beter dat ik jazz niet echt begrijp maar het wel lekker vind klinken. Gelukkig waren er een aantal experts onder het publiek die aangaven wanneer het tijd was om voor het zojuist gehoorde te mogen applaudisseren. Voor mij was dat meer dan eens op een totaal willekeurig moment tijdens het optreden.
Morgen zit Chicago er voor ons al weer op. Wat een leuke stad!