Nashville & Smoky mountains
Door: Wim Bekendam
Blijf op de hoogte en volg Wim
01 November 2015 | Verenigde Staten, Gatlinburg
Alsof we weer als de doorsnee toeristen de VS bezoeken, reizen we na afloop van Cynosport 2015 door naar Nashville en het National Park Smoky Mountains.
In Murfreesboro gaan we eerst nog langs bij de Stone-river-battlefields. Daar zijn in de eeuwwisseling van 1900 en 1901 in een paar dagen 24.000 (duizend!) soldaten gestorven in de burgeroorlog tussen de noordelijke ”Union” en zuidelijke “Confederalist”.
De stad Nashville, waar ook bv “onze” Ilse de Lange haar muziek heeft laten produceren, draait 100% om muziek. (Uit een schakelkast naast een verkeerslicht was constant Jonny Cash te horen.) Wij zijn verder niet helemaal in-to country, maar nu we er toch zijn bezoeken we wel de authentieke “Gospel Tabernacle” ofwel het “Ryman Auditorium”. Ooit opgericht als kerk die zich wijdde aan het prediken tegen de zonden van het ruwe leven in de rivier-havenstad Nashville in 1862,door de juist daarvoor bekeerde heer Ryman die zijn vermogen dankte aan …. de havenwerkers…. Sinds er vanuit dit theater een country-radio-show werd uitgezonden is het ook bekend als de Grand Ole Opry. Het is door de artiesten zelf van de sloop gered en tegenwoordig opnieuw als uniek akoestisch monument in gebruik.
Het uitgaansleven in Nashville komt bij ons wat erg toeristisch over
We doen er gewoon een beetje aan mee. Ik eet een – an apple a day, keeps the docter away – chocolate apple in een snoepwinkel aan Broadway.
Aurelia spoort me aan een “cut & shave” bij een echte barbershop te laten ondergaan. De coiffure valt niet tegen, maar de scheerbeurt van een half uur is wel weldadig maar niet veel “babybilletjes-gladder” dan mijn eigen badkamer-scheermes-resultaat in vijf minuutjes.
Ik probeer voor het diner een lekkere country-tent te vinden. Dat mislukt (gelukkig) want we belanden opnieuw in een BB Kings Blues Club. Ook hier in country-city presenteert dit filiaal een uitstekende combinatie van live-muziek en eten.
Voordat we straks het vliegveld in Atlanta opzoeken, willen we een paar dagen relaxen rond het national park “Smoky Mountains”. Het appartement dat we hebben uitgekozen blijkt meer dan aan onze verwachtingen te voldoen. Van hieruit lijken de “Valkenburg-over-the-top” centra van Gatlinburg en Pigeon Forge gelukkig mijlen ver weg. Pas als we de parkeerplaats afrijden blijkt dit het bestaansrecht van deze omgeving te zijn.
In het nationale park krijgen we wel wat we hier zoeken. De kleuren van de herfst beginnen juist deze week op hun hoogte punt te komen. Donderdag rijden we naar de “Cades Cove”. Dat is een authentieke vallei waarin het agrarische landschap van rond 1900 bewaard is gebleven. We bekijken de tour op z’n Amerikaans vanuit ons Jeepje. Voor een groot gedeelte is dat ook vanuit de file waarin we met de rest van de bezoekers mogen aansluiten. Het tempo van de file wordt bepaald door de onverwachte – maar des te meer gehoopte – ontmoetingen met wat wildlive. We zien een stel wilde kalkoenen, een paar reeën en – heel even – iets van een zwarte beer.
We gebruiken de faciliteiten van ons appartement om “thuis” te eten en genieten van de luxe van een gezonde salade met een even lekkere “pumkin apple cidre”. En de volgende ochtend ontbijten we “thuis” met zelf gezette Starbucks koffie, die hier in de supermarkt gewoon gemalen en wel te koop is… Ik voel me helemaal “home-sweet-home” in ons appartementje.
Dag twee voor de Smoky Mountains vullen we met een flinke rit over de New found gap road en de Blue Ridge Mountainpark drive. Dwars door prachtig landschap met herhaaldelijk adembenemende uitzichten en fantastische herfst gekleurd loof aan de bomen.
“Halloween” zaterdag blijven we meer in de buurt van ons stekkie in Gatlinburg. We rijden een kort rondritje over de “Roringfork motor drive”. Met de bedoeling daar een paar wandelingen te gaan maken. De eerste rondwandeling blijkt kort en relaxt uit te pakken. Maar de volgende naar de “Rainbowfall” blijkt met slechts 2,6 mile (enkele reis) en de aangekondigde “strenuous” inspanningsgraad goed voor ruim twee uur omhoog en anderhalf uur weer terug. Wij blijken volhouders te zijn, want lang niet iedereen die aan deze wandeling begint zien we bij de waterval of op de terug weg nog een keer. Als we voor de terug weg kiezen voor de scenic-tour van 8-miles blijkt die – na de afslag – slecht met 10 miles per hour afgelegd te mogen worden. Weer een hele mooie route, maar het vergt – inclusief de file met slakkengang rijdende voorgangers – dubbel zoveel tijd dan (8 / 10 x 60 =) 48 minuten
Vanavond willen we per sé in het stadje gaan eten, vanwege Halloween. Er blijken enorm veel mensen op de been te zijn is mainstreet-Gatlinburg. Met onze Wallmart-tshirts zijn we een beetje under dressed. Toch krijgt Aurelia van één van de serveersters in het restaurant over de hare nog wel een compliment.
Morgen vertrekken we in de richting van Atlanta. Onze route ligt eerst nog langs de Smoky Mountains. We hopen op nog wat extra herfstkleuren. Maar de weersberichten waarschuwen voor flink wat regen die daarbij dwars kunnen gaan liggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley