Dag 3 - 14 oktober

Vanmorgen was er weer een briefing om 7 uur, vaste prik de rest van het toernooi. Deze keer wat minder spannend dan gisteren. Eén van de scheidsrechters schoof voor het eerst aan: Carol Voelker. Een spontane jonge dame die al 3 keer eerder tijdens Cynosport World Games gekeurd heeft, ook in 2006 toen Gert er debuteerde. Je krijgt dus de groeten van haar, Gert. Trouwens ook van de hele waslijst die je me doorgegeven hebt, en waarvan ik minstens de helft vergeten ben. Maar je naam en reputatie waart hier nog altijd rond. Natuurlijk doe ik mijn best om dat minstens te evenaren. Die poging is tot nu toe in ieder geval erg plezierig en enerverend. Net zoals de belofte van Relinde, komt ook die van Gert uit dat dit een evenement is om nooit meer te vergeten. En dan is het weekeinde waarin de climax plaats moet vinden nog niet eens begonnen.

Vandaag stond ik in de Westhall, waar de ringen 4 en 5 ondergebracht zijn. Deze is gescheiden van de Broadbent Arena, waar de ringen 1, dat is de main ring, 2 en 3 gehuisvest zijn. Er tussen in is de hal waarin de honden in kennels kunnen bivakkeren. Gelukkig voor het onderkomen van de viervoeters is daar volop ruimte. Maar het vergt een stevige wandeling van een paar honderd meter om van de ene naar de andere locatie voor de wedstrijd te komen. Het is verboden om dit met een gemotoriseerd vervoermiddel te overbruggen, dus daar is onze praktische huurauto ook al niet goed voor.

Op het programma stond o.a. het Team Standard, dat ontworpen is door Steve Drinkwater (de Aussie). Hij had een pittig parkoers ingestuurd waarop vooral de grotere honden zich aardig stuk op konden bijten. Ik kreeg de hele dag de 22” (55 cm) te keuren. In totaal 335 honden. Een pittige en erg uitdagende klus. Heel weinig honden kwamen foutloos rond. Dat ik blijkbaar wat strenger op de fly-off’s ben dan Amerikaanse judges zijn, was daar ook wel debet aan. Toch kreeg ik hierover tussendoor een bemoedigend compliment één van de USDAA-officials. Hij had wat geklaagd erover gehoord, maar concludeerde dat ik juist correct volgens de reglementen de fly-off’s beoordeelde. Natuurlijk deel ik die visie. Mijn neiging om direct te diskwalificeren weet ik steeds beter te onderdrukken, maar reken daar in Nederland niet op.
Ik ben opnieuw “impressed” door de bijna feilloze manier van het nemen van de schutting. De kwaliteit ervan voor de kattenloop was nu ook op hoog niveau. Dit waren duidelijk betere honden dan de performance klasse van gisteren en er werd een stevig tempo aangehouden. Heerlijk om zo een hele dag toppers voorbij te zien komen.

Aurelia kwam in de loop van de middag samen met tante een kijkje nemen. Dat beviel goed, want tante was daarna niet meer weg te branden. Aurelia heeft haar wat in’s and out’s van de agility bijgebracht. En er is weer een fan aan de behendigheid-familie toegevoegd.

Vanavond heb ik voor het eerst met tante een mall bezocht. Dat leverde een aangename maaltijd in een biologische supermarkt op, een paar flesjes van dat lekkere bier dat ik dinsdagavond geproefd heb en nog wat van dat andere bier dat ze eerder meegebracht hadden (blijkt niet echt zo biologisch te zijn als in heb laten voorkomen, maar wel lekker). Ook is er wat scheidsrechtersmateriaal vervangen:
• Een nieuwe fluit omdat de fingergrips gebroken zijn en ik daardoor steeds loop te prutsen met dat ding. (FHN-scheidsen zijn blijkbaar redelijk uniek met het gebruik van de fingergrip-fluit.)
• Extra (scheidsrechters-) sokken omdat ik er onvoldoende had om zes dagen erin door te komen.
• Een nieuw horloge,omdat het waterproof exemplaar dat ik mee genomen heb niet bestand bleek tegen het afspoelen van het aangekoekte “dirt” waarmee de bodem van de wedstrijdringen is samengesteld.

Die “packed dirt” vloer levert wel wat problemen op. Het is behoorlijk hard om op te lopen. Dat voel je ook als scheids natuurlijk. Maar door het opdrogen ervan gaat er ook steeds meer stof los komen. Gisteren was het erg vervelend in de Arena, en vandaag in de hal leverde het ’s middags ook klachten aan luchtwegen en ogen op. Een aantal mensen is stofmaskers gaan dragen. Ik weet niet of dat ook voor mij een goed idee is, want ik ben nu al voor een paar honden een angst aanjagende verschijning in de ring. Hopelijk kunnen ze met wat extra water op het “dirt”deze stof problemen de komen de dagen onder controle krijgen.

We genieten elke avond van de reacties die we terug krijgen op deze verslagen en beseffen daardoor nog meer hoeveel geluk wij hebben dat we de gelegenheid gekregen hebben om dit te doen. Vooral het lezen dat Djingels en Toyah het ook plezierig hebben en zelfs zonder ons goed kunnen presteren maakt het genieten hier nog groter.
We gaan bij terug komst dus gewoon weer op voor het AHC- kampioenschap apporteren. Cindy, wil je het dirigeren bij Djingels nog even onder de knie brengen?

Voor degenen die benieuwd zijn hoe er meerdere opstellingen van één parkoers identiek neer gezet worden, volgt hier een kort lesje landmeetkunde. Er wordt gebruik gemaakt van een lokaal coördinaten stelsel, waarvan de assen evenwijdig zijn aan de zijden van de ring. Een meetlint word over één van de assen uitgerold en haaks daarop worden met een tweede as de toestel centra uitgezet. Een eventuele hoekverdraaiing kan ook op één van de assen worden vastgelegd. (Zie ook: Alberda, elementaire geodesie.)