Las Vegas

Woensdag 26 oktober

Laten we beginnen met vast te stellen dat Las Vegas voor ons na de rust en schoonheid van Death Valley een iets te grote overgang is. Dachten we vorig jaar dat Timesquare in New York een te druk en te commercieel stukje van de wereld is, The Strip van deze stad zuigt daar nog een hele dikke punt aan.
Als je na het zien van alles wat er hier is geïnvesteerd om publiek te lokken en dan nog denkt dat je met het gokken in de casino’s een redelijke kans op structurele winst kan maken, volg je in ieder geval een andere logica dan wij. Het begint al met de riante hotel kamer die je mag betrekken (bedankt voor de tip Ivonne). Dan doet ons hotel het nog een beetje rustig aan met de aankleding van het pand. Dat geldt bepaald niet voor een groot aantal andere roemruchte hotel – casino’s alhier. Over smaak valt altijd te twisten, maar dat er hier flink wordt uitgepakt is duidelijk. Wij zijn nog het meest gecharmeerd van de replica die het “Venetian” van onze Europese gondelstad heeft gemaakt. En ik (Wim dus en bepaald niet Aurelia) heb in de rollercoaster van “New York New York” een erg leuk ritje gemaakt.
Haloween nadert gestaag, dat merk je hier overal in de winkels en horeca. Zo werden er in het “Venetian” pompoenen kunstig tot scary gezichten gesneden. We zagen zelfs een collier in de vorm van een spinnenweb bij de juwelier aldaar. (Zie de foto’s voor wat inspiratie tijdens de AHC-haloween-sniffing-lessons, morgen voor ons – straks voor jullie.)

Er is helaas ook slecht nieuws, vooral voor de fans van de Ford Explorer die tijdens deze reis vanaf San Francisco een belangrijke rol gespeeld heeft: we hebben afscheid van hem moeten nemen. Zijn dringende mededeling dat hij toe was aan verse motorolie heeft ons doen besluiten hem hier op het vliegveld in te ruilen. (Bedoelen ze dat met: “what happens in Vegas, stays in Vegas?) Nu rijden we rond in een wat kleiner SUV-je, een Jeep Cherokee. De eerste miles zijn we nogal aan het wennen aan de verkeerde plekjes van de knoppen en schakelaars. De automatische versnelling is al op hol geslagen omdat de low-gears iets vlotter geactiveerd worden dan in zijn illustere voorganger, die wisten we daarin redelijk goed (en effectief) in te zetten. – De gemiddelde Amerikaan kent blijkbaar het nut niet van lagere versnellingen als je berg af waards gaat, gezien het constant oplichten van de remlichten. –

Vandaag was er ook tijd voor een serieuze poging om te gaan shoppen. In één van de grotere outlet-centers van Vegas is voor vrijwel elke lege plek van onze koffers een bestemming voor de terugreis gevonden. Vanaf nu dus geen souvenirs of andere inkopen die niet hier in de VS achter hoeven te blijven.

Morgen gaan we op weg naar de nationale parken in Utah en Arizona, het “wilde westen” in.