Zaterdag 12 mei 2012, tweede wedstrijddag WAC 2012

Zoals voorgenomen, heb ik zaterdag veel meer aandacht aan de wedstrijd besteed.
Helaas werkt de internetverbinding in het motel even niet mee en komt dit verslagje wat verlaat op mijn waarbenjij.nu-collectie.
In de ochtend begint het vandaag met een gambling van de Canadese scheidsrechter Darcy Bennett. Het was er één met twee afstandshandling uitdagingen. Achter in het parcours staat een setje van een tunnel, slurf en hoogte sprong klaar, waarbij dubbele punten te scoren zijn als de handler achter een gemarkeerde lijn blijft. Wat op het eerste gezicht niet zo’n moeilijke opgave lijkt te zijn, blijkt voorj het overgrote gedeelte van de deelnemers het tegendeel. De hindernis die daar tussen de handler en de hond, die uit de tunnel komt, staat heeft een grote aantrekkingskracht. Dat kost veel deelnemers veel tijd voor een bonus die niet zoveel oplevert.
Tijdens deze gambling mogen de toestellen gewoon twee maal achter elkaar genomen worden, ook heen-en-terug. De sla-om is goed voor vijf punten per keer en bij één van de hindernissen krijg je van de scheidsrechter zomaar drie punten, in plaats van ééntje.
In de eindbonus, goed voor twintig punten, hebben de meeste honden blijkbaar wel voldoende steun aan hun handlers op enige afstand, om de vijf toestellen in correcte volgorde te nemen.
Het vastparcours dat hierop volgt is van de hand van Tim Laubach, een echte Texaan. Het is een WAC-waardige route, waarin alleen de echte cracks ongeschonden rondkomen.
Een bijzonder voorval is dat een deelnemer na een gemist raakvlak de hond er naar terug stuurt, wat uiteraard een diskwalificatie oplevert. Maar dat mag hier niet en het is tijdens een briefing gezegd dat er competitief gelopen moet worden. De scheidsrechter is beslist niet gecharmeerd van het trainen in de wedstrijdring en haalt verhaal bij de wedstrijdleiding. Gelukkig komt de betrokken deelnemer er met een officiële waarschuwing vanaf en weet voortaan dat zoiets niet de bedoeling is tijdens een wereldkampioenschap.
De zaterdag wordt afgesloten met een jumping, van de Zuid-Afrikaanse Riette Mohr. Het verdient de zelfde kwalificatie als het onderdeel hiervoor en levert keer op keer ademstokkende momenten op. Niet alleen bij de in de arena optredende handlers met hun honden, maar ook bij het publiek dat de forse tribune behoorlijk vult. Met zoveel toeschouwers is het extra enerverend om deze wedstrijd mee te maken.
Na de prijsuitreiking geeft het IFCS voor de aangesloten (en aanwezige) landen een informatie bijeenkomst.
Het bestuur van het IFCS wijzigt: per 1-1-2013 wisselen Kenneth Tatsch (USA) en Steve Drinkwater (Aus) van functie en worden resp. secretaris en president. Ook worden er naast de vicepresidenten Yuri Ostashenko (Rus) en Luis Ciurana (Esp) 3 leden aan toegevoegd. Dat zijn Dirk Defour (Bel), Hisato Tanabe (Jap) en Wim Bekendam (Ned).
Het IFCS gaat haar regelementen aanpassen, de administratieve thuisbasis verplaatsen naar Belgie of Nederland, naast het WAC in het ander jaar per wereldregio een kampioenschap organiseren in (Noord & Zuid) Amerika, Azie, Europa en Oceanie (= Australie / Nieuw Zeeland).
Ik mag daar dus een bijdrage aan gaan leveren. Graag maak ik ook hierbij gebruik van de input die jullie mij willen aandragen.