Wisconsin - Loiuisville 9-10 oct
Door: WimBekendam
Blijf op de hoogte en volg Wim
11 Oktober 2011 | Verenigde Staten, Louisville
Een weekeind in Wisconsin en naar Louisville
We logeren in een hotel op een half uurtje wandelen van het appartement(je) van tante. Bij haar een plekje vinden om te slapen was echt geen optie. Dit hotel was voor tante, ons en vooral voor Bobo (sorry voor het verkeerd spellen –als Bobbo- in het vorige bericht, edelachtbare poes) een mooi alternatief .
Bobo is een beetje (erg) verwend en vind alle afleiding van tante’s aandacht minder gewenst. We werden toegelaten om zijn woning met tante kort mede te gebruiken voor een drankje of een maaltijd, maar daar moest het dan wel bij blijven. Van tante begrijpen we dat Bobo haar dat, na ons vertrek, heel duidelijk heeft gemaakt door max. een halve minuut haar nog enige aandacht te gunnen.
Met tante hebben we “American style” een deel van zuid- Wisconsin bekeken. Dat betekent dus van uit de auto. Voordeel is dat de actieradius wat groter wordt, maar het zitvlees wordt behoorlijk op de proef gesteld. En ook mijn foto- hobby werkt niet zo goed vanaf de achterbank…
Toch was het erg fijn om zo intensief in aanraking te komen met de wereld waarin een Amerikaanse leeft. Tante is waarschijnlijk niet helemaal doorsnee Yankee, want volgens ons leeft ze iets te gezond. Zoals vorig jaar al duidelijk werd, kiest zij graag voor de gezondere supermarkten en restaurants die die keuzes bieden (healty en lekker).
Vrijdag was er (te kort) tijd voor een bezoek aan een openlucht museum. (een paar foto’s zijn al geplaatst – nee Anita G. nog niet wild-west)
En zaterdag bereikten we uiteindelijk de hoofdstad van Wisconsin, Madison. Daar werden we getrakteerd op bosjes poserende bruidsparen met hun aanhang.
Op zondag zijn we naar “haar” kerk gegaan. Na een hartelijke ontvangst en een gezamenlijk ontbijt, maakten we daar een mooi voorbeeld van hun “service” mee. Het was indrukwekkende kerkdienst en het gaf ons een mooi inkijkje in deze levensvisie.
Daarna stond er een brunch & musical show op het programma: “seven brides for seven brothers”. Ook leuk als daar iets te vieren hebt: bij de aankondiging krijg je dan speciale aandacht en wordt jouw feestje genoemd. Wij kregen er een stuk of twintig voorgeschoteld.
(Recordhouder bleek een 63 jaar huwelijksfeest’.)
Maandag zijn we al weer terug naar Chicago `O Hare gebracht om vandaar naar Louisville Kentucky te vliegen. De korte vlucht van een klein uurtje werd uitgevoerd met een kleiner type vliegmachine; zo klein dat mijn voornemen om deze te fotograferen mislukte. Het gevleugelde voertuig verschool zich aldoor achter grotere onderdelen van het vliegveld.
Inmiddels zijn we gearriveerd en ingecheckt in het hotel (de kamer kan er weer prima mee door, vooral als we gebruik gaan maken van de complete keuken waarover we mogen beschikken, incl. knots van een koelkast en vaatwasser). We hebben lekker gegeten met de USDAA-crew in The Redstar Tavern in het centrum, Aurlia koos de jumbilya (had ik vorig jaar) en ik een super malse prime steak (sorry tante; niet healty maar wel lekker).
En voor het slapen gaan, met het tikken van dit verslag en genietend van een “Kentucky – bourbon barrel- Ale” (sorry tante; niet healty maar wel lekker), realiseer ik me nog eens wat een mazzel ik heb om dit evenement weer mee te gaan maken.
N.B. er zijn blijkbaar weer veel voornaamgenoten die aanhaken, een indicatie van een achternaam helpt ons bij het gokken wie er gereageerd heeft. B.v.b.d.
We logeren in een hotel op een half uurtje wandelen van het appartement(je) van tante. Bij haar een plekje vinden om te slapen was echt geen optie. Dit hotel was voor tante, ons en vooral voor Bobo (sorry voor het verkeerd spellen –als Bobbo- in het vorige bericht, edelachtbare poes) een mooi alternatief .
Bobo is een beetje (erg) verwend en vind alle afleiding van tante’s aandacht minder gewenst. We werden toegelaten om zijn woning met tante kort mede te gebruiken voor een drankje of een maaltijd, maar daar moest het dan wel bij blijven. Van tante begrijpen we dat Bobo haar dat, na ons vertrek, heel duidelijk heeft gemaakt door max. een halve minuut haar nog enige aandacht te gunnen.
Met tante hebben we “American style” een deel van zuid- Wisconsin bekeken. Dat betekent dus van uit de auto. Voordeel is dat de actieradius wat groter wordt, maar het zitvlees wordt behoorlijk op de proef gesteld. En ook mijn foto- hobby werkt niet zo goed vanaf de achterbank…
Toch was het erg fijn om zo intensief in aanraking te komen met de wereld waarin een Amerikaanse leeft. Tante is waarschijnlijk niet helemaal doorsnee Yankee, want volgens ons leeft ze iets te gezond. Zoals vorig jaar al duidelijk werd, kiest zij graag voor de gezondere supermarkten en restaurants die die keuzes bieden (healty en lekker).
Vrijdag was er (te kort) tijd voor een bezoek aan een openlucht museum. (een paar foto’s zijn al geplaatst – nee Anita G. nog niet wild-west)
En zaterdag bereikten we uiteindelijk de hoofdstad van Wisconsin, Madison. Daar werden we getrakteerd op bosjes poserende bruidsparen met hun aanhang.
Op zondag zijn we naar “haar” kerk gegaan. Na een hartelijke ontvangst en een gezamenlijk ontbijt, maakten we daar een mooi voorbeeld van hun “service” mee. Het was indrukwekkende kerkdienst en het gaf ons een mooi inkijkje in deze levensvisie.
Daarna stond er een brunch & musical show op het programma: “seven brides for seven brothers”. Ook leuk als daar iets te vieren hebt: bij de aankondiging krijg je dan speciale aandacht en wordt jouw feestje genoemd. Wij kregen er een stuk of twintig voorgeschoteld.
(Recordhouder bleek een 63 jaar huwelijksfeest’.)
Maandag zijn we al weer terug naar Chicago `O Hare gebracht om vandaar naar Louisville Kentucky te vliegen. De korte vlucht van een klein uurtje werd uitgevoerd met een kleiner type vliegmachine; zo klein dat mijn voornemen om deze te fotograferen mislukte. Het gevleugelde voertuig verschool zich aldoor achter grotere onderdelen van het vliegveld.
Inmiddels zijn we gearriveerd en ingecheckt in het hotel (de kamer kan er weer prima mee door, vooral als we gebruik gaan maken van de complete keuken waarover we mogen beschikken, incl. knots van een koelkast en vaatwasser). We hebben lekker gegeten met de USDAA-crew in The Redstar Tavern in het centrum, Aurlia koos de jumbilya (had ik vorig jaar) en ik een super malse prime steak (sorry tante; niet healty maar wel lekker).
En voor het slapen gaan, met het tikken van dit verslag en genietend van een “Kentucky – bourbon barrel- Ale” (sorry tante; niet healty maar wel lekker), realiseer ik me nog eens wat een mazzel ik heb om dit evenement weer mee te gaan maken.
N.B. er zijn blijkbaar weer veel voornaamgenoten die aanhaken, een indicatie van een achternaam helpt ons bij het gokken wie er gereageerd heeft. B.v.b.d.
-
11 Oktober 2011 - 07:04
Ivonne Smit:
Nu met achternaam,heerlijk begin van een sombere winderige dag. Ga zo door met schrijven.
Djingels was goed gisteren!
groetjes Ivonne Smit -
11 Oktober 2011 - 07:37
Marc G.:
Erg leuk om jullie ervaringen te lezen.
Geniet er van gr Marc -
11 Oktober 2011 - 18:06
Ard En Joke Visser:
Hallo Wim en Aurelia,
Leuk om de reisverhalen te lezen en de foto's te bekijken,
veel plezier nog in de Steets!
-
11 Oktober 2011 - 19:55
Harry & Ingrid :
Die combinatie kan toch wel zonder achternaam ;-)?
Leuk om jullie belevenissen weer te lezen: je hebt echt schrijftalent. Hebben ze daar nu al de kerstboom opgetuigd?
Wij gaan nog een slaapmutsje nemen (Sorry tante...) en wachten op de volgende update
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
