5e dag Cynogames 2011

Cynogames 2011 – 5e dag

Dit is de op één na laatste dag van het toernooi al weer.
Ik heb een relaxt schema gekregen. Vanmorgen, wel weer erg vroeg natuurlijk, slechts twee groepjes deelnemers die zich willen kwalificeren voor het team dat USA naar “hun” IFCS (International Federation of Cynological Sports) wereldkampioenschap in Texas – mei 2014 – zal gaan sturen. Dat is dus het team dat ik door middel van een paar plonzen water gisteravond geholpen heb om aan wat extra sponsor dollars te komen.
Aan mij is het “International Handlers Competition” standard ( is bij ons een vast-) parkoers toevertrouwd om te keuren. En mijn Amerikaanse collega Peggy Hammond doet in de ring naast mij de jumping voor die zelfde klasse. Stiekem ben ik een beetje jaloers op haar, want vooral die jumping vond ik een erg geslaagd ontwerp. Maar omdat beide uit mijn (volgens velen waarschijnlijk iet – wat verwrongen) brein ontsproten zijn, kreeg ik het parkoers met de raakvlakken. Dan zoek je zelf ook maar uit hoe je die gaat keuren, zal de USDAA gedacht hebben.
Dit standard bleek een nog sneller parkoers te zijn dan waar ik op gerekend had. De honden vlogen er doorheen. Het keuren van de dogwalk / kattenloop vergde bij vrijwel elke deelnemer een flink sprintje om op tijd van de op- naar de afloop te komen. Met deze oefening van vandaag is mijn conditie er weer met sprongen op vooruit gegaan. Door die hoge snelheden waren er heel wat raakvlak foutjes. Ik heb hier inmiddels een reputatie op het (af-) keuren van oploopjes. Dit evaluerend met het team van de USDAA leerde dat er blijkbaar ook “judges” zijn die de oploop amper keuren en zich focussen op het eind van het toestel. Mijn inzet, om de voor- en achterkant in de gaten te houden, wordt gelukkig vanuit de organisatie erg gewaardeerd.
In dit verband heb ik de term “running judge” gehoord. En kreeg de ervaring van iemand die deelnemer was toen Gert Siekmans, die voor mij drie keer voor de USDAA naar de Cynogames is geweest, haar als “huge judge” achtervolgde terwijl ze dat nog nooit had meegemaakt. (Gert: Ze is inmiddels bijna helemaal hersteld van deze traumatische ervaring.)
Doordat de jumping tegelijkertijd met mijn keuren van de standard plaatsvond, kon ik helaas daar erg weinig van zien. Wel kreeg ik de reacties van de toeschouwers mee en leidde daaruit af dat het er spannend aan toeging. Peggy gaf aan dat het een leuk parkoers was, met handler- technische uitdagingen op verschillende plekken en delen waar vol gas gegeven kon worden.
Na afloop kreeg ik ook van meerdere deelnemers complimenten op mijn IHC- parkoersen van vandaag. Om de jumping op hun school te kunnen gaan oefenen, zou iemand er twee extra tunnels voor bij gaan kopen!

Een beetje sneu was het voor de enige deelnemer in de junior- handlers klasse. Samen met het ouders stond ze, nadat de IHC-ers vertrokken waren uit de 2e hal van het toernooi- complex, te wachten tot ze haar rondje kon gaan lopen. Er werd serieus werk van gemaakt om dit parkoers klaar te zetten. Peggy keurde haar foutloos gelopen rondje en we konden haar feliciteren met haar 1e (en laatste –, dit was een grapje van haar eigen moeder) plaats.

Omdat de IHC- klasse niet zo groot is, was mijn taak voor het dagprogramma al voor de lunch klaar. We zijn ’s middags een poosje op de tribune in de arena gaan kijken naar de (gewone) jumping en semi- finale Grand Prix (standard course). Er is een markt met allerlei agility gerelateerde handel. Nu was er mooi even tijd om er te gaan shoppen. We verklappen natuurlijk niet wat we voor Djingels en Toyah gescoord hebben. (Jan & Sylvia en Cindy & Kees Jan maak ze maar niet te nieuwsgierig, want als we straks te veel overgewicht hebben…)

In het hotel nemen we ’s middags nog even wat tijd om te ontspannen, douchen en natuurlijk een blogje bijhouden. Dan gaan we terug naar de Cynogames. Er zijn andere officials aan de beurt om onder de waterballon te gaan zitten. En Aurelia heeft nog wat bonnen over gehouden, nadat ik voldoende keren een plons over mij heen gekregen had, om WRAAK te nemen. Ik heb mijn kruid droog gehouden totdat Dave en Andy samen (te) dicht bij het apparaat stonden. Eén wel gemikte schop leverde twee natte officials op. Dat was me wel de bonnen van Aurelia waard. Daarna heb ik nog regulier geprobeerd met het gooien van ballen de knop voor het lekprikken te raken. Gelukkig heb ik mijn carrière er niet op gericht om een goed betaalde honkballer te worden.

Het avondprogramma omvat de finales van de steeplechase als afsluiting hiervan van de voorrondes in de afgelopen dagen. Ik keur de performance - en Evelyn Roberson daarna de champions klasse. Tijdens een intern overleg tijdens het verkennen bleken wij van mening te verschillen over het beste “judges-path”. Evelyn wilde meer aan één kant van de schutting blijven en ik dacht dat het beter was om meer mee te lopen met de handlers. Omdat ik mocht beginnen met keuren, liet zij haar keuze afhangen van het succes van de mijne.
Na het verkennen werden de finales ingeluid met het introduceren van de scheidsrechters en het spelen van de volksliederen. Dit was nu de tweede keer dat het Wilhelmus speciaal voor mij klonk. Blijkbaar went het een beetje, er was iets minder kippenvel dan vorig jaar, maar ik heb er heel erg van genoten.
Mijn route om de steeplechase te keuren, bleek erg goed uit te pakken. Het was een mooi en snel parkoers, zonder veel onverwachte keur momenten. Wel kreeg een door mij afgekeurde afloop (nageltje net niet op het contactvlak) een duidelijke afkeurende reactie van het luidruchtige publiek. Toch blijf ik, ook achteraf, zeker van mijn beslissing. Nu maar afwachten of er via de sociale media geen beelden verschijnen die het tegendeel bewijzen.
Evelyn koos in haar champions finale voor de zelfde route om te gaan keuren als die ik gevolgd had. Bij de champions klasse gaat het er nog een tandje fanatieker aan toe, zowel door de deelnemers als bij het publiek. Het leverde een enerverende behendigheid- avond op. We hebben genoten van dit op-en-top Amerikaanse evenement.

Nog één nachtje slapen en dan is het morgen de laatste Cynosport 2011- dag. Ik heb mijn piek al gehad. Morgen ontspannen afbouwen en afkoelen.