Wisconsin - Loiuisville 9-10 oct

Een weekeind in Wisconsin en naar Louisville

We logeren in een hotel op een half uurtje wandelen van het appartement(je) van tante. Bij haar een plekje vinden om te slapen was echt geen optie. Dit hotel was voor tante, ons en vooral voor Bobo (sorry voor het verkeerd spellen –als Bobbo- in het vorige bericht, edelachtbare poes) een mooi alternatief .
Bobo is een beetje (erg) verwend en vind alle afleiding van tante’s aandacht minder gewenst. We werden toegelaten om zijn woning met tante kort mede te gebruiken voor een drankje of een maaltijd, maar daar moest het dan wel bij blijven. Van tante begrijpen we dat Bobo haar dat, na ons vertrek, heel duidelijk heeft gemaakt door max. een halve minuut haar nog enige aandacht te gunnen.
Met tante hebben we “American style” een deel van zuid- Wisconsin bekeken. Dat betekent dus van uit de auto. Voordeel is dat de actieradius wat groter wordt, maar het zitvlees wordt behoorlijk op de proef gesteld. En ook mijn foto- hobby werkt niet zo goed vanaf de achterbank…
Toch was het erg fijn om zo intensief in aanraking te komen met de wereld waarin een Amerikaanse leeft. Tante is waarschijnlijk niet helemaal doorsnee Yankee, want volgens ons leeft ze iets te gezond. Zoals vorig jaar al duidelijk werd, kiest zij graag voor de gezondere supermarkten en restaurants die die keuzes bieden (healty en lekker).
Vrijdag was er (te kort) tijd voor een bezoek aan een openlucht museum. (een paar foto’s zijn al geplaatst – nee Anita G. nog niet wild-west)
En zaterdag bereikten we uiteindelijk de hoofdstad van Wisconsin, Madison. Daar werden we getrakteerd op bosjes poserende bruidsparen met hun aanhang.
Op zondag zijn we naar “haar” kerk gegaan. Na een hartelijke ontvangst en een gezamenlijk ontbijt, maakten we daar een mooi voorbeeld van hun “service” mee. Het was indrukwekkende kerkdienst en het gaf ons een mooi inkijkje in deze levensvisie.
Daarna stond er een brunch & musical show op het programma: “seven brides for seven brothers”. Ook leuk als daar iets te vieren hebt: bij de aankondiging krijg je dan speciale aandacht en wordt jouw feestje genoemd. Wij kregen er een stuk of twintig voorgeschoteld.
(Recordhouder bleek een 63 jaar huwelijksfeest’.)
Maandag zijn we al weer terug naar Chicago `O Hare gebracht om vandaar naar Louisville Kentucky te vliegen. De korte vlucht van een klein uurtje werd uitgevoerd met een kleiner type vliegmachine; zo klein dat mijn voornemen om deze te fotograferen mislukte. Het gevleugelde voertuig verschool zich aldoor achter grotere onderdelen van het vliegveld.

Inmiddels zijn we gearriveerd en ingecheckt in het hotel (de kamer kan er weer prima mee door, vooral als we gebruik gaan maken van de complete keuken waarover we mogen beschikken, incl. knots van een koelkast en vaatwasser). We hebben lekker gegeten met de USDAA-crew in The Redstar Tavern in het centrum, Aurlia koos de jumbilya (had ik vorig jaar) en ik een super malse prime steak (sorry tante; niet healty maar wel lekker).
En voor het slapen gaan, met het tikken van dit verslag en genietend van een “Kentucky – bourbon barrel- Ale” (sorry tante; niet healty maar wel lekker), realiseer ik me nog eens wat een mazzel ik heb om dit evenement weer mee te gaan maken.

N.B. er zijn blijkbaar weer veel voornaamgenoten die aanhaken, een indicatie van een achternaam helpt ons bij het gokken wie er gereageerd heeft. B.v.b.d.