Cynogames 2011 – 6e en laatste dag

Vanmorgen begonnen de laatste rondes van het toernooi nog wat eerder dan gebruikelijk. Om tien over zeven begon het verkennen al. Na de zinderende Steeplechase finales van zaterdag waren er nog niet veel deelnemers zo vroeg te porren voor een goede voorbereiding van, het voor het merendeel, afsluitende parkoers. Als ze goed hadden opgelet hoefden de deelnemers alleen maar de demonstratie van de finalisten van de vorige avond te volgen, want ze kregen het zelfde voorgeschoteld, onder het motto: “play it again”. Het werd duidelijk waarom niet iedereen in de finales terecht gekomen was. Lag het aan de motivatie, aan de vermoeidheid, aan de kater van het feestje in de arena, aan … ? Kortom als scheidsrechter was het verschil met de vorige avond duidelijk te merken. Vooral mijn eerste combinatie gaf een ware slow-motion weer van de actie die er in de originele uitvoering te zien was.

Daarna werden de Worldsport Cynogames 2011 afgerond met de team- estafettes , de demonstratie junior-handling, de veteranen demonstratie en de finale van de Grand Prix (vastparkoers). David Bozak nam de estafette voor zijn rekening, David Grubel begeleidde de enige junior-handler, ik mocht de tien veteranen keuren ( ingeluid met een 2e Wilhelmus deze week voor mij speciaal) en Peggy Hammond was de scheidsrechter in de grote finale van de champions klasse.
Ook nu liet het publiek van zich horen als een door Peggy of mij aangegeven fout betwijfeld werd. Dus ook voor de veteranen bleek ik een keer te kieskeurig te zijn en vandaag bij de oploop kattenloop. Ik heb zelfs nog vooraf gevraagd hoe ik de demonstratie van de veteranen hoorde te keuren. “Gewoon als elk andere klasse”, was het simpele antwoord. Dus ik heb naar eer en geweten mijn hand op gestoken toen één van die oudjes toch nog net over het raakvlak stapte.
Peggy had een heel wat pittigere taak met het keuren van de finalisten op het zelfde parkoers voor de Grand Prix. Als back-up van de elektronische tijdwaarneming stond ik er met mijn neus boven op en kon goed volgen hoe snel zij haar beslissingen moest nemen. Ik herkende veel van de momenten waarop het nemen hiervan uiterste concentratie vergt. Mijn concentratie was nu zeker onvoldoende, want ik had mijn laatste onderdeel zojuist afgerond.
Deed elke hond maar gewoon iets of erg goed of erg fout. Vooral aan het einde van een week als deze zou dat voor elke judge erg prettig zijn.

Met een officiële prijsuitreiking werd elk onderdeel steeds afgesloten en het geheel werd geregistreerd met meerder tv-camera’s voor de live uitzending op het web-kanaal van de USDAA (http://cynosport.tv/).

En dan is het abrupt afgelopen. De deelnemers verdwijnen en alle materialen worden opgeruimd. We nemen afscheid van de mensen met wie we zo intensief en prettig hebben opgetrokken en samengewerkt. Buiten bij de camper van David Bozak strijken we neer voor een biertje uit zijn uitgebreide collectie. Het blijkt warmer te zijn dan binnen in de hallen van het toernooi vandaag. En we realiseren ons dat we eigenlijk maar heel weinig mee hebben gekregen van het klimaat in Louisville de afgelopen dagen. Evaluerend kijken we tevreden terug op een heel mooi en enerverend toernooi met prachtige hondensport.

Als uitsmijter krijgen we een rondleiding in David’s RV. De slide-outs zorgen voor een reusachtige woonruimte in de camper van het formaat redelijke touringcar. Met zijn uitleg dat de camper door de USA-belastingdienst als woning wordt beschouwd, en daardoor gunstig te financieren is, begrijpen we waarom deze rijdende gevaarten hier zo populair zijn.

Het verslag van deze Cynogames rond ik hiermee af. Wij hebben een fantastisch toernooi meegemaakt.

Morgen gaan we beginnen aan de vakantie. Hiervoor maak ik een apart reisverslag aan voor degenen die wel eens iets anders willen lezen dan mijn “foreign-judge stories”.