do 6 en vr 7 okt
Door: WimBekendam
Blijf op de hoogte en volg Wim
08 Oktober 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
We zijn overgestoken.
De oversteek is heel wat vlotter verlopen dan vorig jaar. Tenminste alles behalve de duur van de vlucht. Maar Chicago ligt net wat verder dan New York en vanwege een “communicatie probleem” moest er boven Canada een omweg van een half uurtje genomen worden. Nergens noemens waardige rijen om bij het vliegtuig te komen, ontspannen tijd voor een fatsoenlijk kopje koffie en zelfs geen stress bij het boarden. Aan boord was er een redelijk volle bak. Dat werd mede veroorzaakt doordat er een flink aantal deelnemers aan de marathon van Chicago van as zondag meegingen. We denken niet dat we veel van hun sportieve prestaties mee zullen krijgen, want het eerste weekeinde is door ons gereserveerd voor een familiebezoek aan de tante die vorig jaar naar Louisville is gekomen om ons daar te ontmoeten. In de afgelopen weken heeft ze diverse versies van het kennismakingsprogramma van haar thuisland ons voorgelegd. Wat de definitieve invulling ervan wordt is zorgwekkend, want ondanks het tijdsverschil met Nederland van zo’n 7 uur heeft een dag er volgens mij er hier wel evenveel.
Deel één van haar plannen heeft gewerkt. Met wat extra wachten, omdat zij er te vroeg en wij dus wat te laat waren, ontmoetten we elkaar zodra we de douane gepasseerd waren. Tante woont een 1 ½ uur rijden vanaf het vliegveld in het zuiden van Wisconsin en bracht ons naar ons hotel, vlak bij haar huis. Na het inchecken en dumpen van onze bagage op de kamer was het hoog tijd voor de kennismaking met tantes huisgenoot. Zoals we via de telefoon al vaker mee hadden gemaakt, bleek die erg van aandacht te houden. Bobbo, de rood met witte kater, vindt het maar niks als niet hij het middelpunt van de aandacht is. Gelukkig konden we samen de aandacht aan tante en Bobbo onderling verdelen en ze beiden tevreden houden.
Zonder rekening te houden met het meeschuiven van de zon tijdens de vlucht, schoven we om middernacht – nog bij daglicht – aan tafel, om rond vier uur ’s nachts k.o. te gaan.
Tot en met de vlucht naar Louisville op maandag trekken we op met tante en mogen iets van haar Amerikaanse leven leren kennen. Tot nu toe blijkt dat voor ons een druk programma dat constant bijgesteld wordt. Ze woont in een geweldig mooi deel van dit continent dat in deze periode prachtige herfstkleuren laat zien en deze keer toevallig ook nog eens bijzonder mooi weer heeft.
De oversteek is heel wat vlotter verlopen dan vorig jaar. Tenminste alles behalve de duur van de vlucht. Maar Chicago ligt net wat verder dan New York en vanwege een “communicatie probleem” moest er boven Canada een omweg van een half uurtje genomen worden. Nergens noemens waardige rijen om bij het vliegtuig te komen, ontspannen tijd voor een fatsoenlijk kopje koffie en zelfs geen stress bij het boarden. Aan boord was er een redelijk volle bak. Dat werd mede veroorzaakt doordat er een flink aantal deelnemers aan de marathon van Chicago van as zondag meegingen. We denken niet dat we veel van hun sportieve prestaties mee zullen krijgen, want het eerste weekeinde is door ons gereserveerd voor een familiebezoek aan de tante die vorig jaar naar Louisville is gekomen om ons daar te ontmoeten. In de afgelopen weken heeft ze diverse versies van het kennismakingsprogramma van haar thuisland ons voorgelegd. Wat de definitieve invulling ervan wordt is zorgwekkend, want ondanks het tijdsverschil met Nederland van zo’n 7 uur heeft een dag er volgens mij er hier wel evenveel.
Deel één van haar plannen heeft gewerkt. Met wat extra wachten, omdat zij er te vroeg en wij dus wat te laat waren, ontmoetten we elkaar zodra we de douane gepasseerd waren. Tante woont een 1 ½ uur rijden vanaf het vliegveld in het zuiden van Wisconsin en bracht ons naar ons hotel, vlak bij haar huis. Na het inchecken en dumpen van onze bagage op de kamer was het hoog tijd voor de kennismaking met tantes huisgenoot. Zoals we via de telefoon al vaker mee hadden gemaakt, bleek die erg van aandacht te houden. Bobbo, de rood met witte kater, vindt het maar niks als niet hij het middelpunt van de aandacht is. Gelukkig konden we samen de aandacht aan tante en Bobbo onderling verdelen en ze beiden tevreden houden.
Zonder rekening te houden met het meeschuiven van de zon tijdens de vlucht, schoven we om middernacht – nog bij daglicht – aan tafel, om rond vier uur ’s nachts k.o. te gaan.
Tot en met de vlucht naar Louisville op maandag trekken we op met tante en mogen iets van haar Amerikaanse leven leren kennen. Tot nu toe blijkt dat voor ons een druk programma dat constant bijgesteld wordt. Ze woont in een geweldig mooi deel van dit continent dat in deze periode prachtige herfstkleuren laat zien en deze keer toevallig ook nog eens bijzonder mooi weer heeft.
-
08 Oktober 2011 - 07:54
Anita:
Super om jullie reis te blijven volgen!!!!
Veel plezier nog!! Groetjes, Anita
-
08 Oktober 2011 - 07:58
Yvonne:
Ik ga jullie ook weer volgen! Veel plezier! -
08 Oktober 2011 - 14:37
Dania:
Hi vakantiegangers,
Het restaurant dat jullie echt moeten proberen is P.F. Changs. Is goed voor de afwisseling en erg lekker!
Geniet ervan.
X Dania -
08 Oktober 2011 - 18:05
Ivonne:
Leuk hor, ik ga jullie helemaal volgen, heb de kaart er alvast bij gepakt.
have fun -
10 Oktober 2011 - 07:05
Anita G.:
Hoi Wim en Aurelia,
Geniet lekker van alles rondom én uiteraard de Cyno games.
Ik kan weer heerlijk meelezen :-)
Zo aan de foto's te zien zijn jullie geloof ik in het wilde westen belandt?
Gr. -
10 Oktober 2011 - 09:03
Ilonka:
Ik zit aan je pen gekluisterd, veel plezier daar aan de overkant! -
10 Oktober 2011 - 11:04
Relinde:
Kom maar op met die verhalen...Ik lees ze met veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
